ஒரு வாரம் கழித்து..…அன்று மாலுக்கு போனேன். அங்கே மாலதியை பார்த்தேன். மாலதி கவிதாவின் நண்பி! கவிதா கூட வேலையும் செய்கிறாள். கவிதா அடிக்கடி இவளை பற்றி என்னிடம் பேசுவாள். கலகம். எப்போதும் கிசிகிசு என்பதால், நான் அவ்வளவாக இவளிடம் பேச மாட்டேன்."ஹலோ ராஜ்! சௌக்கியமா?" என்றாள்."சௌக்கியம் மாலதி....நீ எப்படி இருக்கே" என்று சொல்லிக்கொண்டே அவளை நோக்கி சென்றேன்."நல்லா இருக்கேன்....இப்படி

என் மனைவி கவிதா ஒரு அழகான கவிதை. அழகானவள். படித்தவள். தைரியமானவள். எப்போதுமே என்னிடம் சகஜமாக செக்ஸை பற்றி பேசுவாள். திருமணமாகி 2 வருடம் ஆகி விட்டது. நாங்கள் இருவரும் சென்னையின் அருகில் உள்ள போரூரில் இருந்தோம். நான் ஒரு ஐ. டி கம்பெனியிலும், அவள் ஒரு கால் செண்டரில் ரிசப்ஷனிஸ்டாகவும் இருந்தாள். இப்போது எதிரில் தோளிலிருந்து புடவையை சரித்து நின்றுக் கொண்டு இருக்கும்

வடபழனி. ஞாயிறு கிழமை. காலை 9. 00 மணி. லேசாக மழை தூறிக் கொண்டு இருந்தது. அந்த பிரபலமான மால் உள்ளே நானும், என் கணவரும் ஒரு மாடர்ன் ட்ரஸ் கடை முன்னே நின்றுக் கொண்டு இருந்தோம்."ஏங்க, இந்த கடையில் என் ஸைஸுக்கு ப்ரா இருக்குமான்னு பார்க்கட்டுமா?" என்று கேட்டேன் என் கணவரை பார்த்து குறும்பாக."கஷ்டம்தான் சாவி" என்ற என் கணவரை செல்லமாக பார்த்தேன். நான், சாவி என்ற சாவித்ரி. இப்போது நான் நீல

கையிலிருந்த கைக்கண்ணாடியை எடுத்து என் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டேன். வயது 40. சற்றே உருண்டை முகம். மிக கச்சிதமான நாசி. சிவந்த உதடுகள். போதையான கண்கள். சிறு வயதில் ஏற்பட்ட சின்ன விபத்தால் கன்னத்தில் லேசான தழும்பு, நீள் கழுத்து, கறுப்பு மணி மாலை. ஆரஞ்ச் நிற புடவை. கறுப்பு உள்ளாடை தெரியும் மெல்லிய ரவிக்கை. வெண்மையான வெண்மையான கலர். தள தளவென்று தக்காளி உடம்பு. இதுதான் மாதவியாகிய

"எதுக்கும்மா நீங்க பேச்சிலர்ஸை எங்கள் மத்தியில் உங்க வீட்டில் குடி வைச்சீருக்கீங்க" என்று ஜான் என்னிடம் கத்தியபோது எனக்கு கையும் ஓடவில்லை. காலும் ஓடவில்லை. ஜான் கோபத்தின் உச்சியில் இருந்தான். அந்த கோபத்தின் உச்சியில் அவன் கை கால்கள் தடதடவென்று ஆடிக் கொண்டு இருந்தது. அதன் கூட இருமல் வேறு சேர்ந்துக்கொள்ளவே அவன் பேச்சு ஏகமாக குழறியது. ஒரு வேளை குடித்து

கண்ணாடி முன்னால் நின்று கொண்டு இருந்தேன். வடிவு. வயது 40. கண்ணாடியில் என்னை பார்க்க எனக்கே போதையாக இருந்தது. முகம் லட்சணமாக நடிகை சுகன்யா போல லஷ்மிகரமாக இருந்தது. வயது 40 ஆனாலும் முகத்தில் இன்னும் இளமை அப்படியே இருந்தது.சற்றே நீண்ட முகம். மிக கச்சிதமான நாசி. சிவந்த உதடுகள். ரோஜாவை போல கொஞ்சம் உப்பி இருந்தது. நல்ல உயரம். கவர்ந்திழுக்கும் மீனா ஐடெக்ஸ் கண்கள். போதையான கண்கள்.

திடுக்கென்று கண் விழித்து பார்க்கும்போது என் உடம்பு வியற்வையால் நனைந்து இருந்தது. மீண்டும் அதே கனவு! இந்த கனவு ஒரு மாதமாக அடிக்கடி வந்துக்கொண்டு இருக்கிறது. கனவில் நந்து என்ற நந்தகோபால் தன் நீண்ட தடியை என் உதட்டின் அருகில் ஆட்டிக்கொண்டு இருப்பது போல! அவன் தண்டு நன்றாக வீங்கி கொடி மரம் போல நரம்புகள் புடைக்க தத்ரூபமாக தெரிந்தது. தண்டின் நுனியில் வெண்மையான விந்தின்

சென்னை செண்ட்ரல் ஸ்டேஷன் சென்னையிலிருந்து ராஜஸ்தான் ஜெய்சல்மாருக்கு செல்லும் நள்ளிரவு ரயில் தடதடத்து கிளம்பியது. ரயில் நகர ஆரம்பித்ததும் சென்னை புழுக்கம் மறைந்து வெளியே சில்லென்று காற்று அடித்தது. போதாதகுறைக்கு தூறல் வேறு போட தொடங்கி இருந்ததால் திடிரென்று தட்பவெப்பம் மாறியது. மேலும் முதல் வகுப்பு ஏ. சியும் முழுதாக இருந்ததால் லேசாக குளிரவும் ஆரம்பித்தது. நான்

வடிவு பார்வையில்சென்னை. இந்த வருடம் சற்று அளவுக்கதிகமாகவே வெய்யில் கொளுத்திக் கொண்டு இருந்தது. இரவு பத்து மணிக்கே எல்லாரும் டி. வி ஸீரியலில் தஞ்சம் அடைந்து விட வெளியே வழக்கத்தை மீறி ஆள் நடமாட்டம் குறைந்து இருந்தது. தெருவில் இருட்டாக இருந்தாலும் அங்கே இருந்த பழைய கால பிரிட்டிஷ் கால வீட்டில் மட்டும் விளக்கு பளீரென்று எரிந்துக் கொண்டு இருந்தது.வடிவுக்கரசி. வயது 39. பால்

"டேய் தூங்கு. நாளைக்கு அப்பாக்கு ப்ளைட் இருக்கு" என்று உரக்க குரல் கொடுத்தேன்."அப்பா. அப்பா ஒரே ஒரு கதைப்பா" என்று வீம்பு பிடித்தான் சுரேஷ். சுரேஷ் நாலு வயது சிறுவன். இப்போது ப்ரீ-கேஜி படித்துக் கொண்டு இருந்தது."நாளைக்கு சொல்றேன் கண்ணா" என்றார் என் கணவர் ராஜகோபால் எனும் ராஜா. உண்மைதான். என் கணவர் ராஜகோபால் எனும் ராஜா நாளை அமெரிக்கா போகிறார். ராஜுவுக்கு வயது 28. முதலில்